stosunki społeczne
Encyklopedia PWN
historyk średniowiecza.
urbanizacja
proces społ. i kulturowy wyrażający się w rozwoju miast, wzroście ich liczby, powiększaniu obszarów miejskich i udziału ludności miejskiej w całości zaludnienia (bądź udziału ludności żyjącej wg miejskich wzorów).
[łac. urbanus ‘miejski’],
jedna z literatur nowoindyjskich, tworzona w języku urdu na terenie Indii i Pakistanu.
urzeczowienie, reifikacja,
filoz. kategoria antropologii filozoficznej, oznaczająca utrwalenie się ludzkiej działalności w postaci jej materialnych wytworów lub urzeczowionych stosunków społecznych;
urzędy dworskie, państw.-centralne i lokalne, ziemskie, miejskie i wiejskie w Polsce i W. Księstwie Litew. do 1795.
weryzm
muz. kierunek zapoczątkowany pod koniec XIX w. we włoskiej twórczości operowej (odpowiadający naturalizmowi w literaturze), głoszący postulat realistycznych wątków treściowych w librettach, wprowadzający efekty naturalistyczne, unikający tematyki historyczno-mitologicznej, dążący zaś do ukazania prawdy we współczesnych stosunkach społecznych;
[wł.],
